Akuma CD Vogel

-"Zapada zmierzch.
Cisza.
Wiatr targa stare okiennice,
Cichutko
Niczym piórka.
Schodzą się zewsząd baletnice,
Leciutko.
Na paluszkach.
A każda taka zwiewna,
Główka dumnie wzniesiona,
Baletnica …królewna
Niby każda poważna…
A jednak uśmiechnięta..."- Zacytował większą część wiersza.- To pasuje do ciebie idealnie, tylko ci tutu brakuje, Balerino.- Tu skończył całkowicie swoją wypowiedź, na nowo przypominając sobie, jak chłopak wykonywał piruet.
- Tutu?- Wybąkał. Akuma spojrzał na niego krzywo. On nie wie, co to jest tutu?
- Taka spódniczka, różowa najlepiej.- Zastanowił się na moment, czy aby nie sukienka. Nadal nie potrafił rozróżnić, w czym różnica, a tym bardziej nie mógł stwierdzić, które to które.- Na pewno widziałeś.- Zapewnił go, ale wyraz twarzy Vogel'a nadal pozostał niepewny. A może nie widział? Przez ten widok on także zwątpił.
- No dobrze. A co to za wiersz?- Zapytał, ale on wcale się na to nie zdziwił. Właściwie, to dziwne byłoby gdyby tego nie zrobił. Czy ten czarnowłosy okularnik na prawdę nie może powstrzymać się od ciągłych pytań?
- Jego autor, a w tym wypadku raczej autorka, to Jolanta Herman..- "Nawet ładny utwór"- dodał w myślach z niedbałym półuśmiechem na twarzy.- Ach, i obrażenia nie są poważne, ale miejscami jest aż zdarta skóra, więc noś te opatrunki... do jutra. Tak, to powinno wystarczyć.- Przypomniał sobie, że przecież właśnie naprawiał szkody spowodowane przez jego niezbyt bezpieczne dzieła. A raczej niezbyt bezpieczne w nieodpowiednich rękach, chociaż Akuma także wiele razy się kaleczył. Najczęściej jednak to tylko bolesne, ale niegroźne oparzenia, jak w tym przypadku. Jednak nigdy nie zranił się w pobliżu kostki i nie mógł wiedzieć, czy bardzo boli, czy też nie. Wszystko zależy nie tylko od dotkliwości rany, ale również jej miejsca. Przykładowo skóra na spodzie ręki jest bardziej cienka, niż na jej górze, więc tam obrażenia są bardziej bolesne. To naturalne. Chłopak stwierdził z niedowierzaniem, że sam zaczął to sobie tłumaczy. Jakby tego nie wiedział.

<Vogel?>